re:

ο καταληψιας δεν χρειαζεται βιβλιοθηκη. εχει αλλωστε ολα τα βιβλια σε αψογη κατασταση σπιτι του. Ουτε ενα τσαλακωμα. ουτε μια υπογραμμιση. Εκτος απο τα βιβλια της ιστοριας που τα εχει κανει κομματακια-σκονακια για τις εξεταστικες. Τα υπολοιπα [τα ακριβα] τα διατηρει μεχρι να μεγαλωσει, παντρευτει και τα παει στην αποθηκη γιατί θα τρώνε χώρο από τα βιβλία του φροντιστηρίου του παιδιού του. Υστερα από χρόνια οταν το παιδι θα αναζητησει αρχαιες πηγες θα πρεπει να τα τσακισει με προσπαθεια γιατι η υγρασία της αποθηκης θα τα εχει μουμιοποιησει για παντα. Η ανυποφορη μυρωδια μαζι με την παλαιοτητα των πηγων θα το αποτροπιασουν. Θα πει στον πατερα, ειναι αχρηστα. 

Ο πατερας θα τα κοιταξει με θλιψη και θα θυμηθει τα ομορφα χρονια του πανεπιστημιου. Τοτε που μαθαινε αρχιτεκτονικη δουλευοντας για 5 ευρω την ωρα [προ κρισης] κανοντας ωτοκαντ και  εντυπωσιακα θρι ντι στο γραφειο του θειου του, η του γνωστού του, αφου η σχολή ηταν κλειστή. Τοτε που πηγαινε στην πορεια να συναντησει το κοριτσι απο το ερασμους για να την παραμυθιασει με αριστερα παθιασμενα λογια. Τοτε που οι νυχτες του μυριζαν σκουπιδιλα, το μπιφτεκι της λεσχης στο ρεψιμο, μπυρα και στριφτο με λιγο σοκολατα στα εξαρχεια. Η αρχιτεκτονικη του γνωση σταματαγε καπου στις φωνες του μπιρη και του μπελαβιλα πανω απο τα κουρασμενα ριζοχαρτα - οταν ο φιλος μας καταληψιας τοτε παταγε μεχρι το τριτο ετος, τα βιβλια της τασεν, την αναζητηση στο ιντερνετ οποιασδηποτε σκουπιδοαρκιτεκτουρας και τιουτοριαλ σχεδιαστικου προγραμματος. Ηταν αρτια ενημερωμενος για ολα αυτα, ισως λιγο λιγοτερο απο την ενημερωση του για την κοκκινη επανασταση και το κεφαλαιο. Αυτα τα ηξερε καλυτερα απο οποιαδηποτε ιστορια τεχνης, μαζι με φιλοσοφικα βιβλια απο τα οποια αποστηθιζε αποσπασματα που αραδιαζε στις συνελευσεις σαν το δαιμονισμενο αλτερ ιγκο μιας τσιπο εκδοχης μαλβινας καραλη [ας ειναι καλα η γυναικα οπου και αν ειναι, απο τους λιγους φωτισμενους αυτης της χωρας].

Οι συνελευσεις κυλαγαν αργα. Η παρεα καθοταν στα σκαλακια καπνιζοντας, στελνοντας εσεμες στους συντροφους αλλων σχολων [πρωην, νυν, φιλοι, ξαδελφοι] γκρινιαζοντας κατα καιρους για τους ανεξαρτητους που κανουν το παιχνιδι αργο. Αν τα πραγματα σκατωναν, θα σηκωνοταν να κανει τη γυρα, δηλαδη να πεισει τα παιδακια του πρωτου ετους οτι οι ανεξαρτητοι ειναι δακτυλοι του καρατζαφερη στη σχολη, αποσπωντας τους την προσοχη απο το τι γινεται. Θα την επεφτε στα πιο ομορφα κοριτσακια, καταληγοντας να τους προτεινει να τις βοηθησει στη μακετα. Θα τους υποσχεθει να τους στελνει εσεμες οταν θα ηταν να εχουν καταληψη για να ξερουν να μην πανε σχολη. Θα τους διηγουνταν ιστοριες απο το ερασμους του με υφος δον ζουαν. Θα ελεγε οτι ο Τουρνι εχει πλακα, καλος ειναι αξιζει να πας και σε ενα μαθημα αλλα ειναι λιγο του συστηματος. Θα μιλαγε πολυ. Αν ολα πηγαιναν καλα, στο τελος της συνελευσης ο καταληψιας θα στειλει το θριαμβευτικο μηνυμα στους φιλους του στου ζωγραφου. "την πηραμε". τη σχολη. ισως και την κοπελα.

Τα βραδια καποτε πηγαινε στο παρκο, καποτε πηγαινε για κρασια, ακουγε φανατικα Θαναση Π. εστριβε το τσιγαρο του και ετριβε το στηθος του μεσα απο το no trade μαλλινο. Μαζι με τους φιλους του θυμαται τις διακοπες, το καμπινγκ της 8ης σοσιαλιστικης, τοτε που επεσε ξυλο με τους αλλους, το ελευθερο στην ερημικη παραλια, τη ζεστη στην αθηνα. Ο φιλος μας ηταν ιδιαιτερα συμπαθης περσονα, μιλαγε παντα ευγενικα, χαμογελαγε, βοηθαει τον οποιονδηποτε. Ολοι τον συμπαθουν γιατι ειναι "καλο παιδι". Κι αυτος τους συμπαθει ολους. Στην πραγματικότητα δεν εχει προβλημα με κανεναν. Οι φιλοι του ειναι φιλοι και οι υπολοιποι απλα δεν του χαλανε τη μερα εκτος κι αν εμποδιζουν τις ιδεες που εχει για τον κοσμο. Ο καταληψιας ειναι αρχουσα ταξη στη σχολη και ξερει οτι θα παραμεινει οποτε δεν πληγωνεται η καρδια του με τα παιδια που μουρμουριζουν γκρινιες και καπιταλιστικες προσευχες. Τετοιοι ανθρωποι υπαρχουν πολλοι. Καποτε θα προσπαθησει να τους εξηγησει. Τα εχει πει πολλες φορες, τον κατηγορουν οτι βαζει κασετα, ω την ξερει αυτην την ατακα. Απλα φταιει που τα εχει πει πολλες φορες. Καποτε δεν κουραζεται να κανει αυτο. Απολαμβανει απλα το κρασακι του με τον οποιονδηποτε, χωρις ταμπελα. Αν μεινει μονος του με τους δικους του, ισως να πεσει κουτσομπολιο, ποιος ειναι με ποιον, δεξιοι αριστεροι κτλ. Τα ακουει ολα, τα ξερει ολα. Στη συνελευση θα του χρειαστουν. Δεν θελει να ειναι αγριος και θυμωνει με τον εαυτο του οταν προσβαλλει καποιους αλλα δεν μπορει να κανει αλλιως. Δεν καταλαβαινουν την κρισιμοτητα της καταστασης. Δεν γνωριζουν και το χειροτερο δεν θελουν να μαθουν οσα ξερει. Οσα οραματα εχει για το μελλον. Αν δεν ανατρεψεις δεν μπορεις να προοδεψεις. Με μικροβελτιωσεις δεν λυνεις ενα σαπιο συστημα.

Ο πατερας ανοιγει τα ματια του. Η μανα φωναζει οτι εχει γεμισει την αποθηκη παλιατζουρα, η ωρα ειναι 11, πρεπει να φαει και να τελειωσει ενα διαγωνισμο. Αυριο θα ξυπνησει να παει νωρις στην τραπεζα να πληρωσει οφειλες και να τσεκαρει την ασφαλιση του. Οι τριχες στο στερνο του εχυν αραιωσει, η πλατη του ποναει και θελει απλα να κοιμηθει βλεποντας τηλεοραση. Το ρεμαλι ο γιος του τρεχει παλι εξω, βρωμαει τσιγαριλα και πηγαινει στις πορειες. Ο πατερας φοβαται και τρεμει, η μανα λεει "και εσυ τα ιδια εκανες", αυτη ομως θα μεινει ξυπνια το βραδυ. Ο γιος δεν θα αντεξει την καταπιεση να βλεπει τη μανα καθε βραδυ ξυπνια και θα πιασει δουλεια σε καφετερια, θα φυγει απο το σπιτι και θα πιασει σπιτι στα εξαρχεια. Ο πατερας πρωην καταληψιας θα πηγαινει σουπερμαρκετ μια φορα την εβδομαδα να γεμιζει το ψυγειο του γιου του. Θα του προτεινει πολλες φορες να κοψει τη δουλεια για να ασχοληθει με τα μαθηματα του. Ο γιος θα πει, δεν εχουμε μαθηματα εχουμε καταληψη. Και ο πατερας θα διαολοστειλει το κρατος που ακομα δεν αλλαξε. Το βραδυ στο τραπεζι με τους φιλους που θα κανει στο ποστ-κρεταν ταβερνειο σκουπιζοντας το ασπρο καλοκομμενο γεννι του θα μιλησει για το μπαχαλο της παιδειας απο οσο ξερει απο το γιο του, φοιτητης αρχιτεκτονικης, ΕΜΠ ναι ναι, ηταν καλος μαθητης, σχεδιο τον σστειλαμε στον Ζαχαρακη, οχι ο Πλακας ηταν πολυ εμπορικος. Μπαχαλο η Ελλαδα, στα χρονια μας εμεις κατι καναμε, τωρα απο οτι βλεπω κοιμουνται τα πιτσιρικια. Κανουν μια πορεια ενα κατι αλλα δεν εχουν παλμο. Η γυναικα του θα του βαλει κι αλλο σαλαντ ντρεσσινγκ και θα συζητησει με την αλλη κυρια για το ταξιδι που θα πανε τον αλλο μηνα αν εχουν προλαβει εγκαιρα να τελειωσουν τις υποχρεωσεις στο γραφειο. 

Ευτυχως αυτα τα παιδια που πηραμε για τα σχεδια, μας εχουν σωσει. Χωρις αυτα δεν ξεραμε τι θα καναμε. ΝΑι ναι, βεβαια, [χαμογελο, τα ματια πανω] ο μικρος θα το παρει το γραφειο μια μερα. Ας τελειωσει να κανει και κανενα μεταπτυχιακο στο εξωτερικο. Τωρα ειναι καπου εξω, που να ξερω που τριγυρναει, αυτη η νεολαια. Αλλα κι εμεις τα ιδια δεν καναμε?