currently reading

1. Public and Private, by Michael Warner


too feministc


2. Sex in Public, by Michael Warner and Lauren Berland


too queer


3. Η σημασία του "εγώ" στη δημιουργία τόπων με βάση την ύστερη φιλοσοφία του Φουκώ, 
της Ματίνας Θρουμουλοπούλου


"μας βαραίνουν οι φίλοι που δεν ξέρουν πια πως να πεθάνουν"


ίσως ανήκω σε μια άλλη γενιά [όχι απο τη ματινα - από το περιεχόμενο], αλλά πιστεύω οτι το κλάσμα αποτέλεσμα/κόπος για να καταλάβεις και [καημένη ματίνα] να αναμεταδώσεις τις ιδέες των παλαιό-φιλων, παίρνει τραγικά μικρές τιμές. Επισης όσο απομακρύνομαι, ακολουθώντας τις γραμμες της διάλεξης, από την πραγματικότητα, τόσο η αναζήτηση του γιατί ξεκίνησα να τη διαβάζω συνδεεται περισσότερο με το γουργουρισμα στο στομάχι μου, παρά με την αναζήτηση του "εγω". Μου φαίνεται οτι οι κ.κ Φουκώ και Χαιντενγκερ μου λένε με δύσκολα λόγια αυτό που κάθε μέρα βλέπω γύρω μου. Για την εποχή τους ίσως ήταν μια επανασταση. Για το μυαλό μου, ίσως δεν αντιλαμβάνομαι με την πρώτη αναγνωση ολοκληρωτικά τι θέλουν να πουν. Στην εποχή μου, όταν πρεπει να αφιερώσεις τρεις αναγνωσεις για να μάθεις προσθεση σημαίνει οτι πρεπει να αλλάξεις σύστημα διδασκαλίας. Συμπέρασμα?


Δεν θα ξανανιώσω ποτέ άσχημα που είμαι αστοιχείωτη επί των δεινοσαύρων της φιλοσοφίας. 


επιστρέφω στα παράσιτά μου. 
μου είναι πιο φιλικά.


*παρόλα αυτά η διάλεξη της Ματινας, μου έδωσε υπερπολύτιμα εφόδια στη σκέψη μου, ειδικά στο θέμα ιδιωτικού-δημόσιου, σε αντιθεση με τις φλυαρες αναλυσεις 1. και 2.