Ποιά θα μπορούσε να είναι η καλύτερη τιμωρία, για ένα κομμουνιστικό Pin up boy πού σκότωνε εν ψυχρώ και φυλάκιζε ομοφυλόφιλους, με την προοπτική "η δουλειά κάνει τους άνδρες", από την πλήρη καπιταλιστική εκμετάλλευση της εικόνας του και την μετατροπή του σε στρίγνκ για τη Ζιζέλ.
Ο κομμουνισμός, παρά τα χαλαρά και τίμια φαινόμενα, απατά συστηματικά το μυαλό της μάζας, επιλέγει την εικόνα ενός μάλλον brutal αγροίκου με ενδιαφέρον παρουσιαστικό [ποταπά κριτήρια τύπου top model] να προμοτάρει την επανάσταση στην Κούβα, τη στιγμή που κουμάντο κάνει ο πιο αντιπαθής Φιντέλ Κάστρο. Η επιλογή good cop / bad cop δεν είναι ξένη από τα χειρότερα όνειρα του χολυγουντιανού FBI ως τις τεχνικές της μαμάς. Σε μια τέτοια συγκυρία τυφλωμένη από το φως της δημοσιότητας της ιστορίας, φαίνεται να μην αντιλαμβανόμαστε τα προφανή.
Η υπερπροβολή ενός χαρακτηριστικού - εδώ της εικόνας, προσωπείου ενός σταρ κομμουνιστή, αφήνει στη σκιά λεπτομέρειες της ζωής του που ομολογουμένως δεν εμπίπτουν στα ενδιαφέροντα του αγοραστικού κοινού. Η φαντασίωση της επανάστασης στον σύγχρονο ανεπτυγμένο κόσμο, έρχεται ξέχωρα από σκηνές ωμής βίας, ή αλλιώτικα, προβάλλεται στη σκοτεινή οθόνη του μυαλού αγκαλιά με την ευαίσθητη HD απεικόνιση πολεμικών ενσταντανέ από τις κινηματογραφικές παραγωγές.
Το εφηβικό μεγαλείο και η ορμή δεν βλέπουν στο βλοσυρό βλέμμα που αποτύπωσε ο Κορντά παρά τη θέληση για ένα καλύτερο αύριο, σίγουρα όχι τις μυχείες σκέψεις, τους εφιάλτες που θα είχε ο άνθρωπος μας από τα μαχαιρώματα, τη διαταγή για εκτέλεση (χωρίς δεύτερη σκέψη) χιλιάδων κουβανών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κι αν δεν είχε εφιάλτες; Θα λεγα πως η ιστορία έχει συνηθίσει να μπουκώνει με εικόνες ψυχοπαθών με προβληματικά συνειδησιακά καθεστώτα, όπως ο Χίτλερ ή ο Μπερλουσκόνι. Όμως δεν τους κάνουμε είδωλα. Οχι οι καπιταλιστές. Οι κομμουνιστές μπορούν.
Κι αν στη συνέχεια αρχίσουν οι διαμαρτυρίες, κάθε ιστορικό συμβάν συνοδεύεται από την αμφισβήτιση του. Η αλήθεια είναι πως ο che Guevara είναι κάτι πολύ εύκολο για να το φορτώσεις με αναρρίθμητες σελίδες ιστορικής τεκμηρίωσης που αμφιβάλλω αν τις διδάσκονται στα φροντιστήρια της αριστεράς. Χαλάει η γοητεία από τις μικρολεπτομέρειες, που έζησε, με ποιούς μίλησε, που εμφανίστηκε, δίπλα σε ποιόν φωτογραφήθηκε. Η διαδικασία είναι απλή. A pin up Boy. Ένα πρόσωπο που εγείρει φαντασιώσεις.
Η αριστερά ασφαλώς δεν θίγεται από τα λάθη του ενός. Και αν κάτι είναι σίγουρο, όλοι οι "μεγάλοι" αυτού του κόσμου, από κάτι έπασχαν. Ξεδιπλώνεται όμως όμορφα η εμμονή, των πατεράδων του παγκόσμιου κομματικοκρατισμού της αριστεράς, στην αθωότητα, όταν τα σύμβολά τους αποτελούν αποτελέσματα του χειρότερου κοκακολα είδους προώθησης, όταν τα εγκλήματα της επανάστασης συγκαλύπτονται την ίδια στιγμή που δεξιές κυβερνήσεις αναλαμβάνουν θεαματικά ευθύνες για γενοκτονίες και τα συναφή.
Λίγη αλήθεια πίσω από τα ζόμπι της αγνότητας, κι ένα συγνώμη δεν βλάπτουν.
1. ένα αρχικό άρθρο :
http://www.independent.org/newsroom/article.asp?id=1535
το οποίο περιέχει μια μεγάλη ηληθιότητα περί AIDS (αναγνωρίστηκε σαν ασθένεια μετά το 1980)
2. Η ελληνική ανταπόκριση:
http://www.ananeotiki.gr/el/readText.asp?textID=4280
(με κάποια κλεμμένα στοιχεία και εκφράσεις από:)
3. http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=700663
όπου στα σχόλια βρίσκουμε παραπομπή για:
4. http://en.wikipedia.org/wiki/LGBT_rights_in_Cuba
τα UMAP Labor Camps δεν μας είναι άγνωστα.
5. και φυσικά:
http://answers.yahoo.com/question/index?qid=20090115175441AAVEg4m
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου